Josje Mees

Josje Mees (1956).

In 2002 ben ik afgestudeerd aan De Nieuwe Akademie (NAU) in Utrecht.

Ik ben geboeid door de eindeloze variatie aan sporen die het "leven" achterlaat.

Kernwoorden zijn dan ook: vergankelijkheid, aantasting, kwetsbaarheid, verstilling, tijd, gebrokenheid...

"Dragers" van die sporen  zijn: de aarde... een muur...een oude deur....een mens....alles wordt door zijn bestaan aangetast...

Onder die huid van aantasting, doorleefdheid en gebrokenheid is meestal ook iets moois te zien. Ik geef het weer als kleuren in de grond, glinsteringen, licht in een donker vlak.. omdat ik wil laten zien dat er meer is, wel de aantasting maar ook de schoonheid van doorleefd bestaan. 

In het latere werk staan ook "ontmoetingen" centraal als een zich steeds herhalend ritme.  Elke ontmoeting draagt schoonheid, aantasting en gebrokenheid in zich.

In het recente werk speelt ook "tijd" een rol... alles heeft zijn tijd....

De gebruikte materialen hebben hebben de eigenschap bovenstaande emoties weer te geven: gips, zand, klei, leem, lei, lood...